Na początku był wszechocean, z którego wyłoniła się pierwsza istota – Tytan Nid. Kolos przemierzał bezkres wód w poszukiwaniu lądu przez niezliczone tysiąclecia jednak nigdy go nie znalazł. U kresu swych sił gdy siwa broda sięgała mu do kolan odwrócił się by spojrzeć na przebytą drogę. Wtedy pierwszy raz ujrzał swoje dzieci, które nazwały siebie Jotunami. Były to twory burzliwe i nieokiełznane, które stały się pierwszymi mieszkańcami ziemi. Gdy Nid zmarł jego ciało stało się powierzchnią świata, włosy przeobraziły się w lasy, a krew wypłynęła z jego wnętrza formując życiodajne rzeki. Kości stwardniały i zmieniły się w minerały. Myśli zawisły na nieboskłonie objawiając się każdej nocy w postaci miliardów świateł, a ostatni oddech przeobraził się w wiatr. Krew zalewająca ziemię dała początek rasie trolli. Ożywionych skał, które wyszły z rzek.
Pierwszymi velirami stąpającymi po ziemi byli wykuci przez Othina Praojcowie. Wykonani ze szlachetnych metali z drogocennymi brylantami w swoich sercach położyli kres brutalnym rządom jotunów wybijając ich niemal całkowicie. Dzieci Nid powędrowały na południową wyspę pozostawiając resztę kontynentu Praojcom, którzy mogli teraz osiedlić się i założyć pierwsze osady. Praojcowie po wykonaniu zadania powierzonego im przez Othina podali sobie ręce i rozeszli się na cztery strony świata.
Perit, dziedzic sztuki kowalskiej Othina, osiedlił się na wyżynach wśród górskich lasów i wzniósł potężne miasto z kamienia. Później obwieścił się jego najwyższym królem, a swoim poddanym przekazywał wiedzę jaką powierzył mu Othin w dziedzinach kowalstwa i budownictwa. Mieszkańcy nazwali swoje nowe państwo Peryton na cześć swojego mądrego władcy.
Surtr, ogniobrody zabójca olbrzymów, poszukiwał samotności, gdzie mógłby medytować by strawić palącą go nienawiść. Ukojenie znalazł w zaśnieżonych szczytach wynajdując sztukę zaklinania magii w kamieniu. Młodzi velirowie zafascynowani tworami Surtra chcieli kontynuować jego dzieło i utworzyli osadę nazwaną Surta gdzie mogli dalej zgłębiać tajniki kowalstwa runów.
Arda, mistyczka i jedyna kobieta w panteonie Praojców udała się na daleką północ lecz widząc nieprzyjazne szczyty zeszła pod ziemię i wydrążyła swoją skarbnicę wiedzy – Ardaman. Z czasem przybywający uczeni rozbudowywali bibliotekę dając początek nowemu państwu, które nazwali imieniem pierwotnej książnicy.
Lor, najmłodszy z rodzeństwa i miłośnik natury udał się na południe, do bujnych lasów. Widząc piękno nietknięte niszczycielską ręką jotunów osiedlił się tam i z pomocą Luvnat nauczał kolejnych velirów szacunku do życia i natury. Wkrótce utworzył się Druidyczny Krąg, a po śmierci Praojca druidzi nazwali te ziemie Lordrik, co znaczyło tyle co Gaj Lor’a.
Głównymi bóstwami Velirów są:
Luvnat – pani ogniska domowego, bogini urodzaju i opiekunka zmarłych. Często przedstawiana w trzech obliczach: dziewica, matka i starucha. Utożsamiana jest z cyklem pór roku, a Velirowie wierzą, że Luvnat rodzi się co roku z nadejściem wiosny i umiera gdy nadchodzi zima.
Tak jak Luvnat odradza się po śmierci tak samo velirowie mogą powrócić w innej postaci jeśli dbali o ziemię i żyli zgodnie ze swoją naturą.
Othin – gromowładny kowal, który wykuł pierwszych Praojców z metalu, a w ich serca włożył brylanty. Za sprawą życiodajnej krwi Tytana metalowe figury pierwszysch velirów ożyły, wypędziły Jotunów i dały początek swojej własnej rasie.
Tytan Nid – nie jest uznawany z bóstwo, jednak wierzą, że po śmierci jego ciało zostało przekute przez Othina w skały i ziemię. Kości zaś zostały uformowane w niezwykle twardy materiał zwany dzisiaj tytanitem. Krew wypływająca z serca Tytana uformowała rzeki i dała życie kamieniom przeobrażając je w trolle. W samo serce bogini Luvnat zasiadziła nasiono, które wyrosło ponad chmury. Teraz to miejsce nazywane jest drzewem świata i znajduje się w samym sercu kontynentu.
Pierwsi Praojcowie – byli tworami Othina, które ożyły po kontakcie z krwią Tytana. Każdy z Praojców był wykonany ze szlachetnego metalu jak złoto czy srebro i każdy z nich w sercu miał inny kryształ. Założyli pierwsze osady nazwane „Peryton”, „Syrta”, „Lordrik” i „Ardaman”. Później wioski przekształciły się w miasta, a miasta w rozległe państwa, które istnieją po dziś dzień.