Macuahuitl jest prymitywną bronią wywodzącą się z południowo wschodnich plemion orków. Wykorzystuje się ją do polowań, walki w zwarciu i do rytuałów. Mniejsze wersje macuahuitl są używane również jako narzędzia tnące. Osadza się małe kamyczki wzdłuż jednej krawędzi np. żebra i taki twór służy wówczas za nóż lub sierp do ścinania traw.
   Orkowie przypisują obsydianowi magiczne właściwości, a same wulkany stanowią w ich wierzeniach emanację siły duchów – Niłchi. Przez to obsydianowe macuahuitl wykorzystywane są w rytuałach jako insygnia szamanów przekazujących wolę Niłchi. Najbardziej znanym jest obrzęd w Dniu Czarnego Słońca, podczas, którego następuje jego zaćmienie, a orkowie poświęcają serca niewolników w świątyniach. Macuahuitl używa się właśnie do rozcinania wciąż żyjących jeńców. Następnie szaman wyciąga jeszcze bijące serce, unosi je ku niebu i wrzuca do poświęconego ognia. Później ścina głowę nieszczęśnika tym samym narzędziem. Ceremonia trwa dopóki Ojciec Niebo, zwany też Xu’Ya’Catl i utożsamiany właśnie ze słońcem, nie będzie nasycony. Czyli dopóki zaćmienie się nie skończy. Gdy słońce znów świeci szamani obwieszczają, że Xu’Ya’Catl najadł się do syta i jest zadowolony. Tym samym ofiarowuje swoim dzieciom swoją łaskę i błogosławieństwo. Pozostali niewolnicy najczęściej są zabijani lub, jeśli mają więcej szczęścia, odsyłani do pracy i sprzedawani.