Golemy same w sobie nie są istotami świadomymi. Nie posiadają uczuć czy własnego rozumu. Są tak naprawdę zaklętymi przedmiotami by mogły się poruszać i wykonywać polecenia swoich właścicieli. Wynalezienie golemów przyczyniło się bardzo mocno do rozwoju velirów zwłaszcza w dziedzinie architektury i rzemiosła. Z ich pomocą prace budowlane znacznie przyspieszyły oraz pozwoliło to na osiągnięcie wcześniej niemożliwych rozwiązań. 

   Początkowo tworzone z kamienia i drewna później ustąpiły metalowym konstruktom. Nidyjscy rzemieślnicy przykładają dużą wagę do ruchomości stawów i wytrzymałości materiałów w zależności od przyszłego przeznaczenia golema. Te, które mają pomagać w obowiązkach domowych zwykle nie są zbyt duże aby mogły swobodnie poruszać się między pomieszczeniami. Są też stosunkowo tanie zarówno w produkcji jak i na rynku ponieważ nie wymagają specjalnych materiałów. W tym przypadku najkosztowniejsze jest wynajęcie kowala runów by ten „ożywił” golema. Konstrukty przeznaczone do budownictwa i stróżowania są znacznie droższe i produkowane z wytrzymalszych materiałów. Osiągają również większe gabaryty ponieważ ich zadaniem jest przenoszenie i podtrzymywanie ciężkich elementów konstrukcyjnych. Golemy wojskowe są jednymi z najdroższych ponieważ mają być odporne na wszelkie uszkodzenia jakich mogą doznać podczas walki. Stąd w ich skład wchodzą takie metale jak chociażby tytanit, który jest najtwardszym metalem jaki do tej pory wydobyto. Nakładane są również dodatkowe zaklęcia ochronne odbijające pociski i inne magiczne ataki.

   Wygląd nie jest ustandaryzowany w całym Nid. Każdy golem produkowany na zamówienie jest unikalny, a cechy nadaje zamawiający. Sprawy mają się inaczej w przypadku konstruktów masowych. Większość karjów posiada wiedzę i umiejętności ich budowy toteż w Perytonie wyglądają inaczej niż np. w Surcie. Prym w tej dziedzinie wiedzie jednak Kleifor – kolebka rzemieślników i wynalazców. Stąd wywodzą się golemy najwyższej jakości, produkowane do najróżniejszych celów. Większość detalicznych klientów zamawia maszyny właśnie z szafirowego królestwa jeśli tylko mają odpowiednie środki. Z wysoką jakością produktów wiążą się równie wysokie ceny toteż nie każdy może sobie pozwolić na podobny zakup. Ci jednak, których na to stać szczycą się przed gośćmi swoimi pomocnikami i przekrzykują się ile to oni nie zapłacili. Posiadanie golema z Kleifor jest nieoficjalnie wyznacznikiem statusu wśród velirów.
   Poruszmy temat różnic między pozostałymi państwami. Perytońskie roboty zwykle są dość spore i krępej budowy ze względu na obronny charakter kraju. Przeznaczone głównie do pomocy w budowie i stróżowania nie wymagały szybkich ruchów toteż większy nacisk położono na wytrzymałość i odpowiedni środek ciężkości.
   Surta jest zdecydowanie najwaleczniejszym państwem ze wszystkich toteż ich golemy mimo, że są ciężkie to ruchy mają zdecydowanie sprawniejsze od wyżej wymienionych. Są też nieco smuklejsze lecz nie pozbawione siły czy obronności. Często przypisuje się im rolę strażników lub używa się ich w walce. Przez swoją budowę ich wytrzymałość nie jest wystarczająca by sprostać ich zastosowaniu toteż kowale runów nakładają znacznie więcej zaklęć ochronnych.
   Królestwo ametystu czyli Ardaman jest dość odizolowane więc ich golemy stanowią raczej pomoc domową i budowlaną, a przez zamiłowanie do mieszkania pod powierzchnią ziemi nie są zbyt duże, żeby mogły zmieścić się w wąskich przejściach.
   Na koniec zostało państwo Lordrik. Tam można policzyć roboty na palcach jednej ręki. Lordrikanie nie przepadają za technologią, co ich wyróżnia na tle pobratymców, więc i popyt na golemy jest tam znikomy. Sami również nie produkują niczego podobnego.