Yokul
Grupa - Ssaki
Występowanie - Świat Elfów
Dieta - Roślinożerne
Populacja - Wysoka
Spis treści
Charakterystyka
WYGLĄD ZEWNĘTRZNY
Yokule są bardzo dobrze przystosowane do wspinania i kopania w ziemi. Mają muskularne lecz smukłe ciało z pazurami, krótki ogon i głowę z długimi uszami, którymi nasłuchują zagrożeń oraz oczami po bokach głowy dzięki, kórym lepiej mogą monitorować otoczenie.
Na głowie posiadają parę poroży, które różnią się w zależności od występowania. Na północy, na Biaomian Yokule mają ciemno szare, czasem bure futro oraz poroże rozłożyste z licznymi rozgałęzianiami. Na La’Ard zwierzęta są nieco większe i z krótszą sierścią o piaskowych barwach, a poroże jest pojedyncze, lekko skręcone i segmentowe.
Młode Yokule często posiadają białe plamki na grzbiecie jednak to zależy w dużej mierze od podgatunku.
WYMIARY
Długość ciała: 175 – 250 cm
Wysokość w kłębie: 150 – 200 cm
Masa ciała: 85 – 210 kg
Na La’Ard osobniki są większe niż na Biaomian
ZACHOWANIE
Yokule to zwierzęta stadne. Rzadko spotyka się grupę mniejszą niż 15 osobników, a zwykle ta liczba waha się między 25 – 35.
Z natury Yokule są stworzeniami dziennymi jednak pod wpływem czynników zewnętrznych (drapieżników, elfów) zakłócających spokój i bezpieczeństwo żerują głównie po zmierzchu. Za dnia przeważnie ukrywają się w gęstwinach lub, gdy czują się wyjątkowo bezpiecznie, wychodzą na pastwiska.
Samce, szczególnie podczas okresu godowego, korzystają z kąpieli błotnych w tzw. kąpieliskach. Następnie ocierają się o drzewa (malują), w celu pozbycia się pasożytów. Żeby uwieść samice męskie osobniki przekrzykują się i prezentują poroże. Często niestety dochodzi do walk kiedy żaden z rywali nie chce ustąpić. Wtedy osobniki wymachują porożem, drapią pazurami, a nawet gryzą.
Gody odbywają się pod koniec wiosny kiedy pożywienia jest coraz więcej. Ciąża zwykle trwa około roku więc młode przychodzą na świat w tej samej porze, w której zostały poczęte. Zwykle na świat przychodzi jedno, rzadziej dwa młode. Po kilku dniach od narodzin młody yokul jest już wstanie wędrować z matką, wtedy dołączają do stada.
Udomowione Yokule zwykle się kastruje aby były mniej energiczne i bardziej posłuszne. Przez wzgląd na ich wytrzymałość i wszechstronny dostęp do pokarmu elfy na całym świecie upodobały sobie te zwierzęta jako wierzchowce i od wieków są to najlepsze stworzenia do tego typu zadań.
DŁUGOŚĆ ŻYCIA
Dzikie osobniki żyją ok 20-22 lata. W hodowlach dożywają nawet wieku 30 lat. Dojrzałość płciową osiągają między 1 i 2 rokiem życia lecz do rozrodu przystępują dopiero samce koło 5 roku, a samice zwykle po 3 latach.
Środowisko
Jego liczne podgatunki zamieszkują cały świat elfów. Licznie spotykane w lasach i na sawannach. Preferencje środowiskowe yokuli są zależne od pory roku. Głównym środowiskiem są nizinne i górskie lasy. Z uwagi na rozłożyste poroże unikają terenów gęsto zakrzewionych dlatego można je spotkać
Odżywianie
Pożywieniem yokuli są wszelkie rośliny jakie znajdą: liście, młode pędy, korzenie, młode gałązki, kora, krzewy, owoce, a zimą zeschnięte trawy, mchy i porosty. Wychodzą też na pola uprawne skuszone roślinami uprawnymi i zbożami.
Informacje dodatkowe
Większe osobniki są na tyle silne, że potrafią nieść na grzbiecie nawet niezbyt dużego velira. Jednak ci zwykle posługują się zwierzętami by te w kilka osobników ciągnęły powozy ponieważ jazda wierzchem jest niepraktyczna i często kończy się kontuzją dla yokula.
W Imperium Słońca i w Cesarstwie yokule są używane również w celach militarnych. Kowale przygotowują im specjalne zbroje ochraniające zwierzęta przed ciosami. Na Wyspach Środka elfy stroniły od zamieszek zbrojnych i starały się żyć w zgodzie z wszelką naturą więc takie przedsięwzięcia nie miały tam miejsca.
W pierwszej wspólnej erze yokule znalazły swoje zastosowanie również w innych światach. Handlarze wędrowali do Jałowych Ziem i na Nid wraz z całymi trzodami, a mieszkańcy przyjmowali zwierzęta z zachwytem, płacąc wcale nie małe kwoty.