Leczygody rozpowszechniły się wśród orczych klanów dzięki swoim leczniczym i rozgrzewającym właściwościom. Odpowiednio przygotowane w postaci naparów i smarowideł przyspieszają gojenie się ran, poparzeń, otarć, stłuczeń i delikatnych obrażeń wewnętrznych. Można rzec, że przyspieszają naturalne procesy lecznicze w organizmie. Po spożyciu zbyt dużej ilości jednak mogą prowadzić do poważnych problemów gastrycznych jak rozwolnienie i w efekcie odwodnienie. 

Najbardziej popularnym medykamentem jaki się z nich produkuje jest maść z leczygód. Po zmieszaniu jagód, oleju z kwiatów słonecznego ziela, proszku z opryki i liści babaki powstaje smarowidło, które lekko piecze po nałożeniu na skaleczoną skórę lecz przynosi niebywałe efekty. Rana normalnie lecząca się przez tydzień może zniknąć bez śladu w zaledwie dwa dni, a po otarciu , po którym po dwóch dniach dopiero powstaje strup znika po kilku godzinach.

Swoje zastosowanie Leczygody znalazły również u elfów, które wyekstrudowały soki z owoców i zaczęły wytwarzać z nich napoje zwane powszechnie „eliksirami” lub „syropami”.